مسافر بین راهی موضوع بحث، در واقع شخصی است که با وسیله نقلیه خاصی، در ساعت مشخص و در زمان معینی، برای هدف یا اهداف معینی، مانند: درمان، دیدار، کار، حضور در دادگاه، حضور در فرودگاه شهری دیگر برای سفر به شهری دیگر یا سفر به خارج از کشور و . به تنهایی یا به همراه خانواده یا سایر آشنایان خود، از نقطه ای به نقطه دیگر سفر می کند و در ازای آن، هزینه معینی را به عنوان کرایه به راننده می پردازد و تمایل هم ندارد در این فاصله زمانی و مکانی، خود و همراهانش، دچار حاشیه های مختلفی شوند؛ چیزی که معمولاً توسط برخی از رانندگان حتی سابقه دار اما غیرحرفه ای و به طور خواسته یا ناخواسته ایجاد و تحمیل می شود. در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته، حتی در برخی از همین کشورهای همسایه حوزه خلیج فارس، توجه زیادی به بهبود روابط بین راننده با مسافران می شود و برای این منظور، دوره‌های آموزشی گوناگونی را هم برای آموزش رانندگان برگزار می کنند که طی آن، رانندگان با فراگیری آموزش های معیارهای صحیح رفتاری و اخلاقی، روش‌های علمی برای شناخت روحیات مسافران و کلاً روش مناسب برخورد با مسافر در هر شرایطی، می توانند در ارائه بهترین خدمات و برخورد با مسافران، موفق عمل نمایند و در نهایت، باعث رضایت و جذب بیشتر مسافر شوند اما در ایران، متأسفانه و در بیشتر موارد، برخی از رانندگان یا در واقع بیشتر رانندگان، از علم و سواد لازم و کافی تعامل با مسافر برخوردار نیستند و از کوچکترین نحوه برخورد صحیح با مسافر اطلاعی ندارند. در بیشتر مواقع هم یک راننده، شغل اصلی اش، رانندگی نیست و در کنار شغل دیگر و شغل اصلی اش، رانندگی را انتخاب می کند یا به دلیل نبودن شغل، به رانندگی روی می آورد که همه اینها، باعث عدم آشنایی در تمام شؤونات نرم افزاری و سخت افزاری شغل رانندگی و افت نحوه شناخت و تعامل بین راننده با مسافر می گردد.
نمونه هایی از رفتارهای آن دسته از رانندگان خطوط بین راهی که باعث دلخوری و فراری شدن! مسافران می گردد:
دلنوشته های یک کارگردان در اول سال...
راه اندازی رستوران، با پول شبهه ناک تکدّی گری...
انتظار بیجا... (با سیه دل، چه سود گفتن وعظ؟!نرود میخ آهنین در سنگ.)